İlay Hanımla ikinci doğumumu yaptığım süreçte bir psikolog arkadaşımın tavsiyesi üzerine tanıştım. Lohusalığımda geçmişten taşıdığım pek çok şey ve bugünün kaygı ve yorgunluklarıyla adeta dibe vurmuştum. Kendim için aldığım en doğru karar bu konuda mübalağa yapmıyorum terapiye başlamam ve hatta İlay Hanımla terapiye başlamam oldu. Bana bir el uzanmasını, birinin beni görmesini ve iyileştirmesini bekleyecek ne vaktim vardı ne sabrım. Ne zaman, nereden başlayacağım diye hiç düşünmeden bunalımın tam ortasında sürecimi başlattık. Terapi sürecimde çok konuştum, çok ağladım, çok rahatladım bazen çok sıkıştım. Benim için iyileşme ve kendimi onarma yaşadıklarımı değiştirmekten, herkesi affetmekten ve kötü anları unutmaktan değil onları yeniden değerlendirmekten, kendimle barışmaktan, bazı şeyleri olduğu gibi kabul etmekten geldi. Anneliğime, kadınlığıma, insanlığıma, çocukluğuma o kadar insanî bir yerden baktı ki İlay Hanım beni yönlendirmeden kendi cevaplarıma ulaştırdı.
Hasta
